Forum Warszawskiego Klubu Górskiego im. prof. Walerego Goetla

Prezes WKG

20.03.1948 – 27.06.2012

Ukończyła studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej.
Pracowała w Zakładach Mechanicznych Ursus.

Mirka na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych grała w brydża
i na początku lat siedemdziesiątych zdobyła mistrzostwo Polski w mikstach razem
z Wojtkiem Ćwikiewiczem. Potem przerwała karierę zajmując się domem i dziećmi.

Była członkiem naszego klubu od 2003 roku.

Wyróżnienia:
1.Odznaka Honorowa Oddziału Wolskiego PTTK w 2007 r.
2.Dyplom Oddziału Wolskiego 20.04.2006 r.
3.Dyplom WKG 15.12.2005 r.

Mirka zafascynowana była jogą. Oto jej atrtykuł na ten temat:

Mirosława Russyan – "Moja droga do jogi"

Zacznijmy od moich pierwszych kontaktów z jogą. Było to jeszcze w latach 70-tych. Wówczas to przeczytałam o jodze w jednym z czasopism. W roku 1980 wypatrzyłam broszurkę pt. 'Hatha joga dla każdego'. Treścią tej broszurki był konspekt wiedzy o jodze z podaniem 10-ciu podstawowych asan i opisem jak je wykonać. W obu publikacjach autorzy zalecali, aby podstaw jogi uczyć się pod okiem nauczyciela (teraz wiem, że było to bardzo rozsądne zalecenie), a ja nie trafiłam na nauczyciela z tej dyscypliny, więc odłożyłam broszurkę na półkę i zapisałam się na calanetiks.

Jednak myśl o jodze gdzieś tam drzemała w mojej głowie, gdyż wróciłam do tematu 6 lat temu, rozpuszczając 'wici' wśród znajomych, że interesuje mnie ćwiczenie jogi, i w ten sposób dostałam telefon do szkoły hatha-jogi na Nowym Świecie. W moim przypadku tak się rozpoczęło obcowanie z jogą i trwa do dzisiaj – myślę, że z obopólnym zadowoleniem.

Czym joga jest dla mnie? Otóż czymś ważnym, bez czego nie można się obejść. Dowodem na to jest to, że przeciętnie 4 razy w tygodniu jestem na ćwiczeniach, żeby się trochę pomęczyć, oczywiście z dużym udziałem prowadzących: Adama, Pawła i Piotra.

Ćwiczenia i spotkania z ludźmi, którzy razem ze mną ćwiczą, pozwalają mi poprawić nastrój, zwracają mi siły witalne, czuję się jak 'młody źrebak'.

Osobiście lubię tzw. mocne sesje – wykonuję wtedy tyle asan ile dam rady, oraz te, które potrafię i na zakończenie takich sesji relaks jest czymś wspaniałym, a samopoczucie po sesji super, nie do opisania.

W jodze piękne jest to, że ćwiczenia, które ona poleca mogą stosować wszyscy niezależnie od wieku i stopnia sprawności fizycznej- każdy cos dla siebie znajdzie. 6 lat uprawiania jogi to dużo i mało jednocześnie. Dużo – to widać i czuć jak śpiewa Kuba Sienkiewicz w znanym muzycznym przeboju. Mało – ciągle jeszcze w sposobie wykonywania wielu asan widzę niedociągnięcia, lecz jednoczesnie je zgłębiam i odkrywam dobroczynne działanie na ciało i ducha. A ponieważ nie mogę się zmobilizować do uprawiania jogi samodzielnie w domu, wiec do zobaczenia na następnej sesji na Smoczej (pierwsza siedziba Joga – Centrum).